Zgłoszenie do UOKiK [art. 69 ust. 1 pb] - denominacja

 

Wzór zgłoszenia dla kredytu "denominowanego".

Kredy jest "denominowany" jeśli w umowie masz zapis, że bank udzielił kredytu na kwotę XXX CHF, a wypłata będzie wykonana w złotych wg kursu kupna.

Typowe umowy denominowane to kredyty PKO BP "Własny Kąt Hipoteczny", Raiffeisen, Nordea-Habitat.

Zawiadomienie odnośnie swojej umowy można zgłosić za pośrednictwem maila uokik@uokik.gov.pl lub przez ePUAP z profilem zaufanym lub tradycyjną pocztą (list polecony lub jeszcze lepiej polecony z potwierdzeniem odbioru) na adres UOKiK:

Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
plac Powstańców Warszawy 1
00-950 Warszawa

Można także skorzystać z FORMULARZA zamieszczonego na stronie internetowej UOKiK.

Pamiętajcie o dołączeniu załączników (kopia umowy, regulaminu, reklamacji, odpowiedzi banku itp.)

Wysyłając zgłoszenie mailem wpiszcie temat "Zgłoszenie na podst. art. 100 ustawy ookik".

Pamiętajcie o dołączeniu skanu swojej umowy, wraz z regulaminem, jeśli takowy jest częścią umowy.

***

Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
plac Powstańców Warszawy 1
00-950 Warszawa

Szanowny Panie Prezesie.

Zgodnie z informacjami publikowanymi na stronie internetowej UOKiK, “Z naruszeniem zbiorowych interesów konsumentów mamy do czynienia wówczas, gdy bezprawna praktyka przedsiębiorcy dotyka pewnej grupy (np. klientów danego przedsiębiorcy) lub nieograniczonej liczby konsumentów zagrażając interesom każdego konsumenta będącego lub mogącego być potencjalnie kontrahentem przedsiębiorcy – to znaczy potencjalnie każdy może zostać przez nią poszkodowany.”

Jednocześnie “art. 24 ust. 2  ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów podaje otwarty katalog praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów” - o czym również informuje strona internetowa UOKiK

(adres: https://uokik.gov.pl/zbiorowe_interesy_konsumentow.php).

Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 100 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów zgłaszam niniejszym, że [tu wpisz nazwę swojego banku]  narusza zbiorowe interesy konsumentów stosując wobec nich bezprawną praktykę polegającą na wykonywaniu umów o kredyt “denominowany” z naruszeniem art. 69 ust. 1 ustawy prawo bankowe.

Uzasadnienie.

Zgodnie z treścią wzorca umowy o kredyt “denominowany w walucie CHF”, na podstawie którego bank [tu wpisz nazwę swojego banku] zawarł najprawdopodobniej wiele dziesiątków tysięcy umów kredytowych, kwota udzielonego przez Bank kredytu miała zostać przez Bank w dniu wypłaty przeliczona na walutę PLN wg kursu kupna z tabeli kursowej Banku z dnia wypłaty kredytu, a raty kredytowe, wyrażone w walucie CHF, miały być spłacane wg kursu sprzedaży z tabeli kursowej banku z dnia płatności raty. [upewnij się, że w Twojej umowie to jest dzień płatności raty a nie na przykład ostatni dzień roboczy przed dniem płatności raty]

Dla przykładu, gdyby w dniu wypłaty udzielonego na 360 rat kredytu denominowanego na kwotę 150tys. CHF kurs kupna waluty CHF ustalony przez bank wynosił 2zł, kurs sprzedaży wynosił 2,1zł, a oprocentowanie kredytu wynosiłoby zero procent (stopa referencyjna LIBOR byłaby ujemna, przy czym wartość bezwzględna stopy referencyjnej byłaby równa marży przyjętej przez bank w umowie) i gdyby przyjąć, że zarówno stopa referencyjna, jak i kursy walut z tabeli banku nie ulegają już zmianom przez cały okres spłaty kredytu, to bank wypłaciłby kredyt w wysokości 300tys. zł, kapitał do spłaty wyrażony w walucie CHF wyniósłby 150tys. CHF, a kredytobiorca dokonałby spłaty 360 rat kapitałowych w wysokości 150000/360=416,67CHF=875zł (rata odsetkowa wynosiłaby zero, jako że przyjmujemy zerową stopę procentową kredytu).

Jak nietrudno zauważyć, 875zł*360=315tys.zł a więc pomimo przyjętej zerowej stopy procentowej kredytu oraz pomimo przyjętej niezmienności kursów waluty denominacji z dnia wypłaty kredytu, kredytobiorca na mocy umowy zwróciłby do banku kwotę nie 300tys. zł (kwota wykorzystanego kredytu), którą od banku otrzymał, ale 315tys. zł czyli o 15tys. zł więcej, niż kwota wykorzystanego kredytu, przy czym ten dodatkowy koszt kredytu nie stanowiłby odsetek od udzielonego kredytu, a wynikałby jedynie ze spreadu walutowego (różnicy między kursem sprzedaży a kursem kupna) narzuconego kredytobiorcy przez bank w tabeli kursowej banku.

Powyższy przykład świadczy o tym, że konstrukcja umowy o kredyt denominowany, gdzie bank ustala kwotę wypłaty kredytu wg swojego kursu kupna, a kwotę do spłaty wg swojego kursu sprzedaży (przy czym zawsze kurs sprzedaży jest większy niż kurs kupna), jest sprzeczna z art. 69 ust. 1 ustawy prawo bankowe, który stanowi, że:

“Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.”.

W powyższym przykładzie, już od chwili wykorzystania kredytu w kwocie 300tys. zł bank oczekiwałby od kredytobiorcy spłaty kredytu w wysokości 315tys. zł czyli o 15tys. zł większej, niż kwota wykorzystanego kredytu.

Tak więc denominacja w walucie CHF zastosowana w umowach zawieranych wg wzorca stanowiącego przedmiot niniejszego zgłoszenia (skan mojej przykładowej umowy załączam) będzie w analizowanym powyżej przykładzie przyczyną powstania po stronie kredytobiorcy dodatkowego kosztu kredytu w wysokości 15tys. zł, a po stronie banku dodatkowego zysku w wysokości 15tys. zł., a jako że ten dodatkowy koszt kredytu (zysk banku) nie byłby ani odsetkami od udzielonego kredytu, ani prowizją za jego udzielenie, ani nie stanowiłby udostępnionego kapitału, to w mojej ocenie wykazanie istnienia tego dodatkowego kosztu kredytu na powyższym przykładzie jest dowodem na to, że denominacja w walucie CHF zastosowana w takiej umowie jest sprzeczna z art. 69 ust. 1 prawa bankowego, czyli jest nieważna na mocy art. 58 §1 kodeksu cywilnego.

To z kolei prowadzi do wniosku, że bank [tu wpisz nazwę swojego banku]  wykonuje dziś kilkadziesiąt tysięcy umów kredytowych na mocy nieważnych zapisów umownych, co w mojej ocenie stanowi naruszenie przez bank [tu wpisz nazwę swojego banku] zbiorowych interesów konsumentów poprzez stosowanie wobec nich bezprawnej praktyki denominacji umownej sprzecznej z art. 69 ust. 1 ustawy prawo bankowe, która prowadzi do ponoszenia przez kredytobiorców dodatkowego kosztu kredytu wynikającego wyłącznie ze spreadu walutowego, a więc kosztu niedopuszczalnego w ustawie prawo bankowe.

W mojej ocenie nie sposób uznać, że wykonywanie przez bank dziesiątków tysięcy identycznych co do wzorca umów kredytowych z wykorzystaniem w nich zapisów nieważnych na mocy art. 58 §1 kodeksu cywilnego nie stanowi naruszenia zbiorowych interesów konsumentów.

Stąd też wnoszę o przeprowadzenie wobec banku [tu wpisz nazwę swojego banku] postępowania w sprawie stosowania przez bank [tu wpisz nazwę swojego banku] praktyki naruszającej zbiorowe interesy konsumentów - czyli bezprawnej praktyki banku dotykającej pewnej grupy lub nieograniczonej liczby konsumentów (klientów banku) zagrażając interesom każdego konsumenta będącego lub mogącego być potencjalnie kontrahentem banku.

Z poważaniem,

……………………...
[imię, nazwisko, adres zamieszkania, email]

Script logo